RENUNGAN HATi
Dimalam yang sunyi dan sepi
diriku duduk dikegelapan malam
tanpa sinar bulan purnama
hati ku berkata mengapa
aku harus kehilangan dia
padahal aku sangat menyayanginya
tapi ku sadar
mungkin inilah yang terbaik
walaupun akhirnya berpisah
namun engkaulah cinta pertama ku
aku ingin kau jangan sampai
bersedih sampai kapan pun
karna aku gak mau
ngelihat air mata mu menetes di muka mu
Rabu, 14 Januari 2009
puisi
Diposting oleh cancer_basket ball di 18.04
Langganan:
Posting Komentar (Atom)
0 komentar:
Posting Komentar